του Γιώργου Βεργόπουλου
Η προσφυγική κρίση έχει πάρει χαρακτηριστικά εθνικού θέματος. Και σε τέτοιες δύσκολες συγκυρίες η επιτυχής υπέρβαση της κρίσης εξαρτάται πρώτιστα από την σωστή πληροφόρηση του ελληνικού λαού και την μέγιστη δυνατή ομοψυχία απέναντι στις εξωτερικές πιέσεις. Ας συνοψίσουμε λοιπόν την κατάσταση:
Ποιο είναι το πρόβλημα;
Από τη μια η Τουρκία αρνείται μέχρι στιγμής να περιορίσει τη δράση των διακινητών, αντίθετα πράττει σαν να τους ενθαρρύνει. Οπότε μας έρχονται κύματα προσφύγων δια θαλάσσης, δηλαδή με τρόπο που δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε χωρίς να τους πνίξουμε.
Από την άλλη κάποια κράτη της Ευρώπης αρνούνται να μοιραστούν το φορτίο της προσωρινής φιλοξενίας των προσφύγων και ξεκίνησαν ένα ντόμινο μονομερών περιορισμών στα σύνορα.
Έχουν δίκιο όσοι Ευρωπαίοι κλείνουν τα σύνορα τους στους πρόσφυγες;
Ξεκάθαρα όχι. Ο αριθμός προσφύγων που αναλογούν στις χώρες της ανατολικής ΕΕ είναι λίγες χιλιάδες στην καθεμία σύμφωνα με τις αποφάσεις της ΕΕ. Κι όμως αυτές οι χώρες αρνούνται να δεχτούν έστω και έναν πρόσφυγα και ξεκίνησαν όλη αυτή τη συζήτηση. Η Αυστρία προσχώρησε σε αυτές τις λογικές μόνον λόγω πίεσης του ξενοφοβικού ακροδεξιού κόμματος που – δυστυχώς- συγκυβερνά. Η ψηφοθηρία και η προπαγάνδα της ακροδεξιάς λοιπόν κοντεύουν να δηλητηριάσουν όλη την Ευρώπη.
Έχει ευθύνες η ελληνική κυβέρνηση για τις αυξημένες προσφυγικές ροές;
Πάλι ξεκάθαρα όχι. Όσοι υποστηρίζουν ότι η ελληνική κυβέρνηση ευθύνεται γιατί αυξήθηκαν οι πρόσφυγες που φτάνουν στα νησιά του Αιγαίου το 2015, δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει τελευταία στη Συρία.
Πόλεμος στη Συρία γίνεται πράγματι εδώ και χρόνια, για αυτό και μαζεύτηκαν στην Τουρκία 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. Αλλά από το 2015 η πορεία του πολέμου στη Συρία άλλαξε. Ενώ φαινόταν ότι ο Άσαντ από μήνα σε μήνα πέφτει, η Ρωσική επέμβαση γύρισε τον πόλεμο ανάποδα. Ο Άσαντ κερδίζει έδαφος ενώ ο πόλεμος αγρίεψε δραματικά με τους ρωσικούς βομβαρδισμούς.
Οπότε οι πρόσφυγες στην Τουρκία, προσκείμενοι κυρίως στους αντάρτες, έχασαν το 2015 την ελπίδα της γρήγορης επιστροφής στην πατρίδα τους. Και θέλουν να φύγουν στην Ευρώπη, να αρχίσουν νέα ζωή. Η Τουρκία επίσης φοβήθηκε ότι θα μείνει με 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες (συν τους καινούργιους που συρρέουν) και ξεκίνησε να τους παροτρύνει να φύγουν προς την ΕΕ.
Τι κάνει η κυβέρνηση τον τελευταίο ένα χρόνο που αυξήθηκαν οι ροές;
Οι πρόσφυγες δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα. Ζητούν άσυλο σε κράτη της βόρειας ΕΕ κυρίως. Η Ελλάδα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της ΕΕ τους καταγράφει και τους προωθεί προς τη συνέχεια της διαδρομής τους.
Η Ελλάδα δρα μόνο από ανθρωπισμό ή σκέφτεται και το εθνικό συμφέρον;
Σίγουρα η ανθρώπινη αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες είναι στο μυαλό των περισσότερων Ελλήνων και της κυβέρνησης. Παράλληλα όμως, προωθώντας τους πρόσφυγες προς τον προορισμό τους, έχουμε αποφύγει μέχρι στιγμής να συσσωρευτούν στην Ελλάδα. Κάτι που είναι πέρα από τις δυνατότητες μας και πολύ άδικο.
Υπάρχει κάτι άλλο που μπορούσαμε να κάνουμε, έστω λιγότερο ανθρωπιστικό;
Πρακτικά όχι, η θάλασσα δεν φράσσεται. Ακόμη και μια ξενοφοβική ακροδεξιά κυβέρνηση όπως της Ουγγαρίας δεν θα μπορούσε να κλείσει το Αιγαίο.
Αν εφαρμόζαμε την απάνθρωπη πρακτική να εμποδίζουμε τις βάρκες μέσα στη θάλασσα, οπότε οι μισές θα βούλιαζαν, όλοι αυτοί που μας κατηγορούν ότι δεχόμαστε τους πρόσφυγες θα ούρλιαζαν ότι είμαστε δολοφόνοι και θα μας επέβαλαν κυρώσεις.
Γιατί δεχτήκαμε την επιχείρηση του ΝΑΤΟ;
Ο ΝΑΤΟϊκός στόλος μπορεί να εμποδίσει τους διακινητές προσφύγων μέσα στα τουρκικά χωρικά ύδατα. Να κάνει αυτό που δεν κάνει η Τουρκία δηλαδή.
Γιατί δημιουργούνται συνεχώς νέα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων;
Για να μην περιφέρονται ανεξέλεγκτα οι πρόσφυγες μέχρι να μπορέσουν να περάσουν τα σύνορα προς βορρά. Είναι αυτονόητο ότι μέχρι να τελειώσει η παρούσα κρίση η κυβέρνηση θα προστατεύσει απολύτως την ομαλότητα στην κίνηση των προσφύγων και στη ζωή της χώρας. Οι αντιδράσεις μέσα σε αυτή την δύσκολη κατάσταση δεν εξυπηρετούν ούτε το εθνικό συμφέρον ούτε τους πρόσφυγες.
Ποιο είναι λοιπόν το εθνικό σχέδιο;
Άμεσα να σταματήσει η ανεξέλεγκτη δράση των διακινητών στο Αιγαίο με τη ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση. Η Τουρκία να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της, για τις οποίες άλλωστε θα πάρει αποζημίωση από την ΕΕ. Η Ελλάδα έχει τηρήσει τις δικές της υποχρεώσεις στο ακέραιο και απαιτεί να ανακληθούν οι μονομερείς αποφάσεις κρατών για περιορισμούς στα σύνορα και να επικρατήσει η κοινή ευρωπαϊκή πολιτική.
Μπορούμε να το πετύχουμε;
Η πλειοψηφία των κρατών της ΕΕ διαφωνεί με τους μονομερείς περιορισμούς στα σύνορα. Το Διεθνές Δίκαιο είναι με το μέρος μας και θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα θεσμικά μας εφόδια στις Συνόδους Κορυφής (ανάγκη ομοφωνίας στις αποφάσεις κλπ). Το «κακό παιδί στην Ευρώπη» δεν είμαστε εμείς σήμερα αλλά οι ξενοφοβικές κυβερνήσεις στην ανατολική ΕΕ. Χρειάζεται και η εθνική ομοψυχία, όποιος Eλληνας πολιτικός σήμερα λέει ότι φταίει η Ελλάδα για την κρίση είναι αχαρακτήριστος. Και ναι, θα τα καταφέρουμε.
enter4news.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου